زهرا رستمی - کارشناس ارشد شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری
سیدوحید پریان - کارشناس ارشدشهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری شهرداری نیشابور

در چند دهه گذشته اغلب شهرسازان و برنامهریزان شهری کشورهای توسعه یافته، سفرهای درونشهری را با دیدگاه استفاده از اتومبیل برنامهریزی و شبکه ارتباطی شهرها را براساس آن طراحی میکردند، این شیوه برنامهریزی کشور ما را نیز تحت تأثیر قرار داد. با افزایش استفاده از اتومبیل که به ظاهر آسودگی و سرعت را به ارمغان آورده بود، مسائل و مشکلاتی مانند ترافیک، آلودگیهای صوتی و زیستمحیطی، کاهش انرژیهای تجدیدناپذیر و غیره به مرور زمان موجب گردید که برنامهریزان و طراحان شهری با تکیه و تأکید بیشتر بر حملونقل انسانمحور، تفکرات نوینی در برنامهریزی حملونقل ارائه دهند. در این مطالعه شهر نیشابور به عنوان نمونه موردی انتخاب شده و بررسیها نشان میدهد که مسئله اصلی ترافیکی این شهر بالا بودن میزان استفاده از وسایل نقلیه شخصی و همچنین تراکم ترافیک در بخش مرکزی شهر میباشد. اگر به موضوعات فوق مسألهی رشد و گسترش افقی سریع شهر که سبب افزایش مسافتها و درنتیجه وابستگی بیشتر به اتومبیل جهت دسترسی به مرکز شهر شده است را نیز بیفزاییم اهمیت تحقیق در حوزه برنامهریزی حملونقل انسان محور دوچندان میشود

حمل ونقل انسان محور ، پیاده روی ، دوچرخه سواری ، نیشابور ، ماتریس SWOT