پوریا قدیر - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران ، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
سیف الله همتی - مربی دانشکده مهندسی عمران ، دانشگاه سمنان
امیر حسین رفیعیان - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران ، دانشکده مهندسی عمران ، دانشگاه سمنان

هدف این نوشتار بیان فرصت های جدید با گسترش فضاهای شهری زیرزمینی با قرار گرفتن تمامی یا قسمتی از ساختمان های شهری در دل زمین می باشد و با بررسی اثرات به کارگیری این ایده در مقیاس شهری از طریق معرفی نمونه های اجرا شده در دنیا، بررسی ادبیات موضوع و اثرات زیست محیطی و تأثیر آن در نگهداشت انرژی، به کارگیری این ایده در شهرسازی معرفی و تحلیل می شود و در انتها مشاهده می شود که معماری زمین پناه و شهرسازی توسط از بین بردن فشار روی سطح، حفظ خاک و کنترل فرسایش، رها کردن فضاهایی سبز در مراکز شهری به صورت دست نخورده و حل بسیاری از معضلات زیست محیطی مانند جزیره گرمایی، افزایش محیط های شهری و ایجاد روابط شهری بهتر، کیفیت محیط شهری ما را بهبود می بخشد و از انرژی آب و، باد و سایر منابع طبیعی حفاظت می کنند و می تواند همیشه به عنوان یک ایده موثر در توسعه پایدار مد نظر معماران، شهر سازن و برنامه ریزان شهری باشد.

معماری زمین پناه، نگهداشت انرژی، حفظ محیط زیست، شهرسازی پایداری