فاطمه پیشرو - دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی (جغرافیا) دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلام
فریده عظیمی - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

لیشمانیوز بیماری انگلی است که به وسیله نیش پشه خاکی ماده به انسان انتقال می یابد و دو نوع اصلی آن لیشمانیای جلدی و احشائی است. شیوع این بیماری در برخی از استان های ایران نظیر اصفهان، فارس، خراسان، خوزستان، کرمان و یزد بسیار چشمگیر است. در این پژوهش به تغییر اقلیم و رابطه آن با بیمای سالک پرداخته شده است. به همین منظور بین تعداد مبتلایان به بیماری و پارامترهای اقلیمی به صورت همزمان همبستگی گرفته شد. بدین منظور از روش های آماری مانند میانگین متحرک 10 ساله، مدل رگرسیون خطی، آزمون من کندال و آزمون های ناپارامتری استفاده شده است. کلیه تجزیه وتحلیل آمارها با استفاده از نرم افزار Spss صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که با کاهش دما، کاهش تبخیر، افزایش بارندگی و افزایش رطوبت میزان افراد مبتلا به بیماری افزایش می یابد و ارتباط منفی معنی داری بین کاهش دما و افزایش بیماری وجود دارد. علاوه بر این نتایج نشان داد که دما، رطوبت، تبخیر و بارندگی از عوامل مهم در شیوع گسترش بیماری در منطقه مورد مطالعه می باشند.

تغییرات اقلیمی، استان خوزستان، لیشمانیوز پوستی