جیران محمدی
فرج الله رحیمی
مژگان باقری

رهبری به عنوان یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر سازمان ها مورد تحقیق گسترده ای قرارگرفته است. به طوری که نقش رهبران ایجادتغییر به منظور حفظ و افزایش موفقیت های سازمانی است. با توجه به تاثیر فراوان رهبران بر پدیده های سازمانی و نقش کلیدی واکنش کارکناندر تعیین تغییر سازمانی، این امر می تواند به طور معناداری موجب پیوند این دو شود. در این مقاله با تکیه بر ادبیات تحقیق سبک های رهبری والگوی رفتاری کارکنان در برابر تغییر، رابطه سبک های رهبری ( تحول آفرین و تعامل گرا) با الگوی رفتااری کارکناان (پاذیرم، مقاومات و بایتفاوتی) در برابر تغییر را مورد بررسی قرار داده و چارچوبی تحلیلی در این زمینه ارائه خواهد شد. مروری بر ادبیاات پ اژوهش نشاان مای دهادکارکنانی که مدیرانشان از سبک رهبری تحول آفرین استفاده می کنند، تغییر را می پذیرند ولی در سبک رهبری تعاملی، کارکنانی کاه مادیرانآن ها از بعد سبک رهبری با پادام مشروط استفاده کنند تغییر را می پذیرند و در برابر تغییرات مقاومت کمتری دارند درحالیکه در بعد مادیریتمبتنی بر استثنا فعال کارکنان نسبت به پذیرم تغییرات مقاومت و در بعد مدیریت مبتنی بر استثنا منفعل نسبت به تغییرات بی تفاوت هستند.

بی تفاوتی در برابر تغییر، پذیرش تغییر، رهبری تحول آفرین، رهبری تعامل گرا، مقاومت در برابر تغییر