ماندانا هاشمی اصفهان - دکترای زبان وادبیات فارسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

یکی از دغدغه های مهم ذهنی عارفان در سیر ادبیات عرفانی ایران، ابلیس و نقش او در عالم هستی است. نگاه متفاوت و دوگانه عارفان به ابلیس خصوصاً درباره ماجرای خلقت و آفرینش اهمیت بسیار دارد. پرسش اصلی که این مقاله درصدد پاسخگویی به آن است عبارت است از این که منشأ نگاه عاشقانه گروهی از عارفان به ابلیس چیست؟ و به چه دلیل چنین دیدگاهی در عارفان ایجاد شده است؟ از سوی دیگر در نوع نگرش عارفان بزرگ به ابلیس چه تفاوت هایی وجود دارد و این تفاوت ها ناشی از چیست؟ این در حالی است که عارفان از جنبه گمراه کنندگی شیطان غفلت نکرده به آن عنایت ویژه دارند. این بررسی همچنین مشخص می کند که چگونه برخی عارفان، زلال معرفت را با لطافت ادبی آمیخته و چهره ای دگرگون از ابلیس را معرفی می نمایند.

ابلیس ، عشق ، آفرینش ، آدم ،