شهلا صادقی - فرهنگی
الهام فرهادی - فرهنگی

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش به شیوه نمایش عروسکی بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی،صورت گرفته است. جامعه ی آماری شامل ، دانش آموزان کم توان ذهنی محدوده سنی 13 تا 18 سال مدارس استثنایی شهر کرمانشاه باطیف بهره ی هوشی 60 تا 74 و نمونه ی مورد مطالعه تعداد 30 نفر از افراد جامعه ی آماری است که به شیوه ی نمونه ی در دسترس انتخابو بر اساس اصل انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایابی گردیده اند. ابزار اندازه گیری متغیرها مقیاس 25 گویه ایخودکارآمدی اجتماعی کلنی (1989) بود که در پژوهشهای متعدد روایی و پایایی آن تأیید گردیده که ضریب آلفای کرونباخ معادل(0/87) برآورد شده است. تحلیل داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میزان خودکارآمدی اجتماعی (F=83/65, Sig=0/000). دانشآموزان دو گروه و همچنین پنج شاخصهی آن، قاطعیت اجتماعی (F=41/37, Sig=0/000)، عملکرد در موقعیت های اجتماعی (F=62/82, Sig=0/000)، و مهارت در کمک کردن و کمک گرفتن (F=44/61, Sig=0/000). جنبه های دوستی و صمیمیت و (F=80/53, Sig=0/000)، مهارت در کمک کردن و کمک گرفتن (F=44/61, Sig=0/000)، تفاوت معنادار آماری وجود دارد. از این رو می توان گفت استفاده از نمایش عروسکی می تواند بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی مؤثر باشد.

نمایش عروسکی، خودکارآمدی اجتماعی، کم توان ذهنی