زهرا جرجران شوشتری - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی تهران- گروه مدیریت رفاه اجتماعی- کارشناس ارشد رفاه اجتماعی
حمیرا سجادی - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی تهران- مرکز تحقیقات تعیی نکننده های اجتماعی سلامت- متخصص پزشکی اجتماعی
آمنه ستاره فروزان - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی تهران- مرکز تحقیقات تعیین کننده های اجتماعی سلامت- گروه مدیریت رفاه اجتماعی
یحیی سلیمی - دانشگاه علوم پزشکی تهران- گروه آمار و اپیدمیولوژی-دانشجوی دکتری اپیدمیولوژی

مقدمه: آشکارسازی وضعیت ابتلا به HIV از عوامل مهم در پیشگیری و کنترل این بیماری به شمار می آید. هدف از پژوهش حاضر، تعیین الگوی آشکارسازی وضیت HIV و وضعیت حمایت اجتماعی درک شده افراد مبتلا می باشد. مواد و روش ها: 116 نفر از افراد HIV مثبت مراجعه کننده به مراکز مشاوره رفتاری به طور تصادفی انتخاب شدند. وضعیت حمایت اجتماعی با پرسش نامه خودایفای نوربک و وضعیت آشکارسازی با دو سؤال بررسی گردید. نتایج: میانگین سنی افراد تحت مطالعه 7/7 ± 36/7 سال بوده و 72/45 % از افراد نمونه مرد بودند 42/2% از افراد، آلودگی از طریق رابطه جنسی 44% ازطریق تزریق با سرنگ آلوده 13/8% نیز دیگر موارد انتقال را ذکر نمودند. از میان این افراد، 62/1% وضعیت HIV خود را آشکار کرد ه بودند. در تحلیل رگرسیون لجستیک، آشکارسازی، با متغیرهای سن، جنس، تعداد CD4 تحصیلات بالاتر از دیپلم و حمایت اجتماعی کارکردی رابطه معناداری نشان داد. نتیجه گیری: بیش از نیمی از افراد، وضعیت خود را برای حداقل یکی از اعضای شبکه ارتباطی خود آشکار کرده بودند. آشکارسازی کمتر زنان می تواند ناشی از نگرش جامعه درباره این بیماری باشد. حمایت اجتماعی کارکردی می تواند از عوامل مهم در آشکارسازی وضعیت ابتلا باشد. نتایج این پژوهش لزوم توجه بیشتر به برنامه های آموزشی در افراد مبتلا و شبکه ارتباطی آن ها، درمورد اهمیت آشکارسازی را نشان می دهد.

آشکارسازی، حمایت اجتماعی،HIV مثبت