منور افضل اقایی - دانشگاه علوم پزشکی مشهد-گروه اپیدمیولوژی و امار زیستی-استادیار پزشکی اجتماعی
محسن دهقانی - دانشگاه علوم پزشکی شاهرود-دانشکده پزشکی-مرکز تحقیقات علوم رفتاری و اجتماعی در سلامت-گروه اپیدمیولوژی
رسول علیمی - دانشگاه علوم پزشکی مشهد-دانشکده بهداشت-گروه اپیدمیولوژی و امار زیستی-کارشناسی ارشد امار زیستی
محسن مهدی نژاد - دانشگاه آزاد اسلامی مشهد-دانشکده پزشکی-گروه مغز و اعصاب

مقدمه: پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی بیماری صرع کیفیت زندگی بیماران مبتلا را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل پیشگیری کننده کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع و شناخت عواملی با بیشترین اثر انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی مقایسه ای می باشد که بر روی 100 بیمار سر این وسط فرد سالم همراه بیمار مراجعه کننده به کلینیک بیمارستان 22 بهمن شهرستان مشهد انجام شد. ابزار پژوهش پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود . برای تعیین عوامل پیش بینی کنند و کیفیت زندگی مبتلایان به صرع از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. نتایج: میانگین نمره کلی کیفیت زندگی بیماران و افراد سالم تفاوت نداشت و تنها در حیطه های جسمی (p<0/001)، محیط (p=0/002) و اجتماعی (p<0/001)، تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد متغیرهای سن، جنس، سطح تحصیلات، نوع صرع و تعداد حملات صرع در ماه به عنوان عوامل پیش بینی کننده مستقل کیفیت زندگی کلی در مبتلایان به صرع بودند.در تمامی سیستم های کیفیت زندگی، افزایش تعداد حملات صرع نمره کیفیت زندگی را کاهش می دهد و زنان نسبت به مردان نمره ای کیفیت زندگی بالاتری داشتند. نتیجه گیری: سن، جنس، سطح تحصیلات، نوع صرع و تعداد حملات صرع به عنوان عامل مهم پیشگویی کنند یک سطح کیفیت زندگی کلی بیماران مبتلا به صرع تعیین شدند. بیشترین اثر مربوط به تعداد حملات صرع و جنسیت زن بود. براساس یافته های مطالعه تنها عاملی که می توان بر روی آن مداخله نمود، کنترل تعداد حملات صرع می باشد که به نظر می رسد نقش مؤثری در ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع داشته باشد.

صرع،کیفیت زندگی،حملات صرع،بیماران