حمیرا الوندی - کارشناس ارشد رشته روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحداصفهان (خوراسگان)، ایران
ابوالقاسم نوری - عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان، ایران

هدف این پژوهش، مقایسه تأثیر آموزش فردی و گروهی مهارت های فرزندپروری بر رضایت از زندگی مادران بود . پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری شامل 2112 مادر دارای فرزند زیر 12 سال تحتپوشش مرکز بهداشتی و درمانی شهر لنجان بود. 60 مادر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفره قرار گرفتند. گروه اول به شیوه فردی و گروه دومبه شیوه گروهی آموزش دیدند و گروه سوم آموزشی ندیدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رضایت از زندگی (دینر، 1985 ) بود . در تجزیه و تحلیل داد هها از تحلیل کواریانس استفاده شد . نتایج نشان داد که نمرات دو گروه آموزش دیده در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش داردP<0/05 مقایس ه میانگین نمرات دو گروه آموز شدیده به روش فردی و گروهی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتP<0/05 بنابراین، اثرآموزش فردی و گروهی بر رضایت از زندگی مادران یکسان بود

موزش فردی، آموزش گروهی، مهارت های فرزندپروری، مادران، رضایت از زندگی