فاطمه منوچهری دزکی - سازمان تامین اجتماعی

مدیریت دانش رویکرد جامعی جهت ترسیم چشم انداز گسترده و همه جانبه برای سازمان است و تمرکزاصلی آن بر ایجاد و بکارگیری دانش و نهایتا دستیابی به اثر بخشی سازمانی می باشد. البته چالش عمده مدیریت دانش تبدیل هرچه بیشتر و بهتر دانش ضمنی به دانش صریح است. از طرفی سازمان یادگیرنده اطلاعات موجود در محیط را بررسی کرده، خود اطلاعاتی را تولید کرده و افراد را به انتقال و تسهیم دانش در میان گروه های کاری ترغیب می نماید. لازمه یادگیری در سازمان این است که دانش فردی به دیگران انتقال یابد تا آن ها هم از این دانش مثبت در انجام فعالیت های کاری سازمان استفاده نمایند. ازطرفی ساز مان ها در ابتدا باید دانش را شناسایی و ضمن ذخیره، طبقه بندی، نشر و با کاربرد دانش به ایده ها و تفکرات جدیدی برسند. فناوری های جدید به سازمان ها این امکان را می دهند تا سیستم های مدیریت دانش را به منظور ذخیره و اشاعه اطلاعات ساختار نیافته مورد استفاده قرار دهند. امروزه علاقه مندی فزاینده ای به حوزه مدیریت دانش در سازمان ها و محافل علمی وجود دارد. به دلیل نوظهور بودن این مساله، کمبود دسته بندی استاندارد و مشخص در رابطه با مدل های پیاده سازی مدیریت دانش در منابع پژوهشی و سازمانی احساس می شود. در همین راستا این مقاله به توصیف، تحلیل وارزیابی مدل های پیشنهادی مدیریت دانش که در سه حوزه اصلی یعنی مدل های طبقه بندی دانش،مدل های سرمایه فکری و مدل های ساختار اجتماعی دسته بندی شده اند می پردازد.

مدیریت دانش، مدل های مدیریت دانش، نظام های مدیریت دانش، دارایی فکری