حانیه سادات میرزایی زاده - دانشجوی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهدی شهر، گروه مهندسی معماری
هادی محمودی نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مهدی شهر ، گروه مهندسی معماری

پرداختن به معماری پایدار بدون شناختن راهکارهای معماری گذشتگان کامل نیست طبیعت گرایی و میل به سازگاری با طبیعت ازروزگار کهن درمعماری سنتی مارایج بودها ست ساختمان درکنار طبیعت نه بجای طبیعت الگویی ست که میتواند راهنمای ما دردستیابی به معماری پایدار باشد دراین میان معماری سنتی که همواره با طبیعت ارتباطی صمیمانه داشته با بهره گیری ازانرژیهای تجدید ناپذیر اسایش فضای داخلی را بدون استفاده ازدستگاه های الوده کننده امکان پذیرمی ساخته است امروزه باتوجه به بحران انرژی صرفه جویی درمصرف آن به یک ضرورت تبدیل شده و با کاربرد انرژیهای پایدار درساختمان میتوان مصرف انرژی را کاهش داد بهره گیری ازانرژی زمین گرمایی و استفاده ازخانه های زیرزمینی ازجمله این موارد می باشند درحقیقت اح یا روشهای پیشین درساخت خانه های زیرزمینی با شروع بحران نفت و سوختهای فسیلی درسال 1973 میلادی درامریکا شروع شد درمعماری سنتی ایران اززمین به عنوان یک عایق همیشگی استفاده کرده اند که نشانه ای ازپایداریست دراین مقاله سعی شده با استفاده ازمطالعات کتابخانه ای و معروفی نمونه های موجود به بررسی الگوهای ارزشمند درمعماری سنتی ایران باتاکید برانرژی زمین گرمایی پرداخته و دراین رابطه چندنمونه ازتجارب طراحی پایدار درمعماری گذشته معرفی و تحلیل شود

معماری پایدار ، معماری سنتی ، انرژی زمین گرمایی ، خانه های زیرزمینی