منوچهر عبدالهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حقوق و احد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
محمد جواد پورحسینی - گروه حقوق، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی خرم آباد

بعد از محیط خانواده مدرسه و نظام آموزش وپرورش ازدیگر مراجع اصلی جامعه پذیری کودک می باشد، که وی وارد آن می شود. مدرسه اولین محیط اجتماعی است که کودک ناچار است خود را با نظم و قوانین ان هماهنگ سازد. مدرسه به عنوان یک واحد کنترل اجتماعی لزوم رعایت مقررات و اصل پاداش و کیفر را نیز به کودکان آموزش می دهد کودک در سنین مدرسه در شرایط حساسی است که هم می توان نشانه های اولیه اختلالات رفتاری را در وی کشف کرد، و هم قابلیت اصلاح رفتار و بازگشتن وی به مسیر رشد مطلوب در این سنین،بسیار قوی است.مدرسه برای کودکانی که عوامل متعدد خطر خانوادگی را تجربه کرده اند، می تواند به عنوان محیطی آموزنده، حمایتگر، الگو بخش و کنترل کننده عمل نموده و کاستی های خانواده را جبران نماید. نکته مهم تمرکز مدارس به رفع نواقص و اختلالات کارکردی مدرسه به ویژه درمورد کودکان و نوجوانانی که در معرض خطر شکست تحصیلی و یا خطر ترک تحصیل قرار دارند می باشد.

مشارکت، خانواده، اطفال، پیشگیری ازجرم