احسان مظاهری - نویسنده مسئول: دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی فلسفه دانشگاه شهید بهشتی

افلاطون در رساله ی ایون بر آن است که هرمنوتیک و فهم، یک فرآیند دومرتبه ای است که در هر دو مرتبه بنحوی، میانجی گری هنرمند را مشاهدهمی کنیم؛ و اهمیت در مرتبه ی اول است که در آن حقیقت راستین به سخندرمی آید. هرمنوتیک در افلاطون بیش از آنکه خود فهم را مد نظر داشتهباشد، بیانگر حقیقتی است که به بیان درنمی آید؛ و این موضوع در هرمنوتیکمرتبه ی اول است. عینیت حقیقت در افلاطون، سبب فراهم آمدن تفاهم بینمولف و مفسر می شود؛ چون موضوع فهم یک موضوع واحد و مشترک است.این حقیقت از جانب خداست و مخاطب حقیقی خداوند، روح هنرمند است.هنرمند در دریافت این حقایق ازخودبیخود می شود تا الهام خداوند بر او غالبگردد. شاعر حرف های خداوند را با کلمات و اصوات بیان می کند. پسمخاطب خاص خداوند هنرمند است که خود واسطه ای است برای تفسیر حقیقت.

هرمنوتیک، پدیدارشناسی، روش، عینیت