مهسا نقوی کلجاهی
صدیقه احمدی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سطح عزت نفس و بی تصمیمی شغلی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی بودند و نمونه آماری شامل 111 نفر ازدانشجویان دختر دانشگاه بودند.ابزار مورد استفاده در این پژوهش ،پرسشنامه بی تصمیمی شغلی اسیپو وهمکاران) 1791 ( و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ) 1771 ( می باشد.طرح مورد استفاده در پژوهش توصیفی از نوعهمبستگی می باشد.به منظور تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین سطوح عزت نفس با بی تصمیمی شغلی = 1/ 1 = )در سطح 111 / در سطح )در سطح 111 p (( رابطه منفی و معنا داری وجود . بنابراین، رابطهای معنادار و منفی بین دو متغیر ملاک و پیشبین وجود دارد ، بدین معنا که با بالا بودن عزت نفس بی تصمیمی شغلی پایین ، و با پایین بودن عزت نفس نیز بی تصمیمی شغلی بالا است. به عبارتی منفی بودن ضرایب رگرسیونی برای عزت نفس نشان می دهد که رابطه عزت نفس و بی تصمیمی شغلی معکوس است و با افزایش عزت نفس، میزان بی تصمیمی کاهش می یابد.

سطح عزت نفس،بی تصمیمی شغلی