الهه پهلوان - گروه حسابداری، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران
منصور گرکز - گروه حسابداری، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران- عهده دار مکاتبات

در این تحقیق به بررسی دوره تصدی و تخصص صنعت حسابرس می پردازیم. دوره تصدی حسابرس یکی از شاخص های کیفیت حسابرسی می باشد. رابطه طولانی مدت بین حسابرس و صاحبکار می تواند استقلال حسابرس و کیفیت حسابرسی را کاهش دهد. کاهش احتمالی استقلال حسابرس ناشی از روابط بلند مدت با صاحبکار می تواند میزان محافظه کاری حساداری را تغییر دهد. ا دبیات موجود اندازه، دوره تصدی و تخصص حسابرس در صنعت را با کیفیت حسابرسی مرتبط می داند و کیفیت حسابرسی نیز با عدم تقارن اطلاعاتی و نقد شوندگی سهام رابطه دارد و با افزایش دوره تصدی حسابرس، انعطاف پذیری مدیریت در استفاده از اقلام تعهدی اختیاری افزایش می یابد. متغیر دیگری که در این تحقیق به آن می پردازیمف تخصص حسابرس در صنعت می باشد. زمانی که حسابرس متخصص نیست با افزایش دوره تصدی میزان اقلام تعهدی اختیاری افزایش و کیفیت سود کاهش می یابد. چنانچه حسابرس متخصص باشد با افزایش دوره تصدی، کیفیت سود افزایش می یابد. این نتایج بیانگر اینست که روابط طولانی مدت حسابرس و صاحبکار در صورتی که حسابرس متخصص باشد نگران کننده نخواهد بود. شرکت هایی که حسابرس آنها، متخصص صنعت است، دارای سطح مطلق اقلام تعهدی اختیاری کمتر و ضریب واکنش سود بالاتری نسبت به شرکت هایی که حسابرس آنها متخصص صنعت نیست، هستند.

دوره تصدی حسابرس، تخصص در صنعت حسابرس، اقلام تعهدی، کیفیت حسابرسی