فرزانه عابدیان اول - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس
مجتبی رفیعیان - استادیار دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس

با توسعه و رشد شهرها و افزایش جمعیت دیگر مراکز قدیمی شهری جوابگوی نیازهای اکثریتهمچنین نیازهای جدید نمیباشد. در نتیجه ایجاد مراکز مکمل از جمله الزامات اجتناب ناپذیر میباشد. مرکز فعلی مشهد با توجه به ظرفیتکالبدی و عملکردی و حجم بالای گردشگر و زائر توانایی پذیرش عملکردهای جدید شهری را ندارد. به منظور توسعه موزون شهر و پیوند کار و سکونت در تمام منطقه شهری و ایجاد یک نظام چند هستهای در شهر مشهد نیاز به ایجاد هستههای جدید میباشد. به منظور تعریف نقش مجموعه به عنوان کانون نوین شهری و تدوین برنامه های اقدام مناسب از روش برنامه ریزی راهبردی استفاده گردیده است. بر این اساس روش تحلیل عرصههای تصمیمگیری مرتبط که مبتنی بر تفکر راهبردی است، برای برنامهریزی در نمونه موردی انتخاب شده است پس از بررسی تفصیلی سه شاخص اصلی کاربری، کالبدی و دسترسی در محدوده،با شناسایی نقاط قوت و ضعف و فرصت و تهدید) SWOT (، بیانیه نهایی مشکلات تبیین گردید. سپس با استفاده از تکنیک AIDA و راهبردهای منتج از بیانیهمشکلات، عناصر و عرصهها و اختیارهای سناریو مشخص گردید. با توجه به اهداف، سناریو بهینه تعیین گردید و به منظور دستیابی به سناریو بهینه پروژهها و برنامههای اقدام مناسب برای محدوده مداخله مشخص گردید. سناریو بهینه در واقع در سه شاخص تعیین شده معیارهای مطلوب را تبیین می نماید.

مرکز جدید شهری، تکنیک AIDA ، شهر چندهستهای، برنامهریزی استراتژیک