محمد وارسته - خیابان قصردشت، ک40/2ساختمان 108
هاجر فرخی - پل زرگری، خیابان چوگیا، فرزانگان 7، پلاک 317
مهدی بنیادی نژاد - قدوسی شرقی، پلاک 78

روش زیستی که انسان برای خویش برمی گزیند به همراه نوع تعاملات و برخوردهای اجتماعی وی که براساس تفکر او شکل میگیرند اورا نیازمند ایجاد فضاهایی خاص و تعریف شده می نمایند تا بتوانند به نحو مطلوب شرایط لازم را برای زیستن و برای تعاملات اجتماعی او فراهم آورند. هر بنا دارای سه ساحت است: ساحت اول نوعی سرپناه است در جهت حفظ و امنیت انسان در برابر گزندها. ساحت دوم ساختمان است که در آن علاوه بر کارکردهای مورد نیاز، عناصری از زیبایی شناسی و امنیت روانی ظهور می یابد. ساحت سوم معماری است یعنی بنایی که در آن معنا مقدم بر فرم است و به یک عبارت در معماری، معانی و مفاهیم صورت تجسمی می یابند. از گویاترین و زیباترین زبان های بصری و تجسمی تمدن اسلامی، معماری است که در بناهای پرشکوه مساجد، مقابر،آرامگاه ها، تکایا و حتی در مدارس علمی، بازارها، حمام ها، کاروانسراها، پلها و.... ظهور نموده است. هندسه، فرم، رنگ، کتیبه، مقرنس، نقوش انتزاعی، آب و نور عناصر بنیادی این معماری اند که تمامی بر بنیان معانی و مفاهیم اسلامی شکل گرفته و ظاهر گشته اند. هنر و معمادی اسلامی متأثر از عرفانی شکل گرفت که از یک سو بنا به شرافت واقعیت در تصویر گری خود، آن را نفی نمی کند اما از سوی دیگر در متن واقعیت نیز نمی ماند بلکه راهی می جوید تا حقیقت واقعیت و باطن ظاهر را کشف کند راهی که جز با اشراف و مکاشفه و شهود نمی توان بدان دست یافت به همین دلیل است که بسیاری از آثار هنری اسلامی امضا ندارد. و آن آثاری که امضا دارد نیز صفت هنرمند را الحقیر، المذنب، الفقیر ... ذکر می کنند. هنرمند اسلامی یک سالک است سالکی که به کشف آمده است. هنر، تجلی شهود او و دریافت های مستقیم او در مواجهه با عالم حقایق یا اعیان ثابته است.

مکتب اصفهان ، صفویه ، معماری، تفکر، هنر