سعید حسن پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه تهران
سیدمرتضی بنی هاشمی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

در این کار به ارائه ی مدلی با استفاده از قوانین اختلاط ساده ی واندروالس و بر پایه ی مدلسازی با معادله ی حالت پنگرابینسون برای پیش بینی حلالیت 2،5 -دی متیل هگزان و نیز 3-متیل پنتان در دیاکسید کربن فوق بحرانی پرداخته شدهاست. در این کار از دو روش برای بهبود مدلسازی استفاده شده است که در روش اول، تنها ضرایب برهمکنش دوتایی بیناجزای هر یک از این مخلوط های دوتایی توسط الگوریتم ژنتیک بهینه شدند و در نتیجه این کار باعث شده است که مدلبدست آمده نسبت به حالتی که تنها از قوانین اختلاط واندروالس و بدون در نظر گرفتن ضرایب برهمکنش استفاده می شدهاست، دقت بالاتری داشته باشد. در نهایت با بهینه کردن ضرایب برهمکنش توسط الگوریتم ژنتیک و سپس یافتن پارامترهایمورد استفاده در معادلهی پنگ رابینسون ، استفاده از شرایط دمایی و فشاری مسئله و خواص هر ماده، ورودی های مورد نظرآن (مشابه ورودی های مورد نظر توسط مدل پنگ رابینسون در پیش بینی میزان حلالیت) برای استفاده از سیستم فازی-عصبی (ANFIS) که توابع تعلق آن با الگوریتم ژنتیک بهینه شده بود، مورد استفاده قرار گرفت و مدلی بهینه برای یافتنحلالیت این آلکان ها در دی اکسید کربن فوق بحرانی بدست آمد. در این کار از 166 داده حلالیت در دما و فشارهای مختلفکه 117 داده آن مربوط به 2،5 - دی متیل هگزان و بقیه مربوط به 3- متیل پنتان بوده، استفاده شده است که 133 داده یدما پایین آن در مدلسازی استفاده شده است. برای تست کردن مدل بدست آمده، حلالیت 33 داده دیگر که در دمای بالابوده است برای پیش بینی حلالیت این آلکان ها در دی اکسید کربن مورد تحقیق قرار گرفت که نتایج بدست آمده نشانگرهمخوانی بهتر مدل استفاده شده با روش بهینه سازی با انفیس می باشد که توابع تعلق آن با ژنتیک الگوریتم بهینه شده است.

میزان حلالیت، انفیس، ژنتیک الگوریتم، معادله حالت پنگ رابینسون، سیال فوق بحرانی