حسین صفری - عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
میهن پورجعفر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

آنچه شخصیت آدمی را شکل میدهد، بی شک متاثراز فضایی می باشد که در آن پرورش یافته است. بنابراین، ایجاد محیطی آرام و دوست داشتنی ، موجب جلب توجه و تمایل دانش آموزان برای حضور در مدرسه و ارتقای سلامت روانی آنان میشود. در این تحقیق به دنبال این خواهیم بود که آیا رابطه ی معنا داری بین فضای شخصی و حس تعلق کودکان در مقطع تحصیلی پیش دبستانی وجود دارد یا خیر؟ هدف این پژوهش پرداختن به بررسی تاثیر فضای شخصی بر حس تعلق کودکان پیش دبستانی و ارائه ی الگوی معماری مناسب مبتنی بر رضایت دانش آموزان در فضای آموزشی می باشد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و تحقیق کمی به صورت پرسش نامه، در پیش دبستانی فرشتگان شهرستان لنگرود انجام شد، و نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از طریق بررسی پاسخ کودکان دریافت شد که دانش آموزان به فضای آموزشی خودعلاقه دارند، ولی این حس تعلق از عواملی غیر از فضای شخصی ایجاد می شود. از طریق سوالات مرتبط مشخص شد که دانش آموزان به داشتن فضای شخصی مثل : داشتن نیمکت اختصاصی، داشتن قفسه ی شخصی و فضاها و مبلمان های شخصی دیگر تمایل دارند. در نهایت این نتیجه حاصل شد که طراحی فضاهایی خصوصی و نیمه خصوصی می تواند بر احساس مثبت و رضایت دانش آموزان از فضای آموزشی خود تاثیر مثبت داشته باشد. این پژوهش می تواند در طراحی مناسب فضای آموزشی کودکان، مورد توجه طراحان معماری قرار گیرد و در انتخاب مدرسه ی مناسب به خانواده ها کمک کند.

فضای شخصی؛ حس تعلق؛ شهرستان لنگرود؛ کودکان؛ پیش دبستانی فرشتگان