راضیه اربابی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، بهسازی و نوسازی
حسن اربابی - کارشناس برق

انرژی خورشید از مهمترین انواع انرژی های نو و تجدیدپذیر است که چنانچه جایگزین سوخت های فسیلی شود می تواند به نگرانی های موجود درباره پایان پذیری و نیز آلودگی های زیست محیطی ناشی از حامل های انرژی فسیلی و نوسان قیمت ها و بحران های انرژی خاتمه دهد. از این رو، مکانیابی بهینه نیروگاه های خورشیدی راهی منطقی و صحیح در راستای دستیابی به حداکثر بهره وری از این انرژی می باشد. این مقاله با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با هدف پتاسیل یابی مکانی استان سیستان و بلوچستان با توجه به معیارها و زیر معیارهای مختلف جهت یافتن منطقه یا مناطق مستعد و دارای پتانسیل بالقوه برای احداث نیروگاه خورشیدی در راستای توسعه پایدار شهری می باشد. در این راستا جهت مکانیابی بهینه به ارزیابی پارامتر های مختلف اقلیمی، جغرافیایی، اقتصادی و زمین شناسی و با توجه به اهمیت تلفیق اطلاعات، از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) برای وزن دهی به لایه ها استفاده شد و به کمک نرم افزارExpert choice پیاده سازی گردید. در پایان نقشه های مربوطه در محیط GIS تهیه و وزن دهی شده و با تلفیق نقشه های مزبور به روش وزنی، نقشه نهایی که نشان دهنده مناطق با پتانسیل مناسب جهت بهره برداری از انرژی خورشیدی می باشد، تهیه و نهایتاً اولویت های مناطق با پتانسیل مناسب جهت بهره برداری از انرژی خورشید بدست آمد. نتایج مبین آن است که منطقه سراوان و خاش به ترتیب با وزن نهایی(0/291) و (0/227) در اولویت های اول و زابل با وزن نهایی(0/076) در اولویت آخر جهت احداث نیروگاه خورشیدی می باشند.

پتانسیل سنجی، استان سیستان و بلوچستان، مدل پتانسیل سنجی، استان سیستان و بلوچستان، مدل سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS