سیدمحمدحسن ملائکه پورشوشتری - استادیاردانشگاه شهیدچمران اهواز
سیدسجاد موسوی - دانشجوی دکتری فقه و حقوق دانشگاه امیرالمومنین (ع)

درعصرکنونی با پیشرفت دانش و فناوری و پیچیدگی و دگرگونی ایجادشده درروابط انسانی مراجعه به دادگستری به منظور حل اختلاف همیشه نمی تواند بهترین شیوه باشد مرزهای جغرافیایی به خصوص درامربازرگانی رفته رفته رنگ باخته و جامعه جهانی به سمت جهانی شدن پیش میرود دراین وضعیت طبیعی است که طرفین درگیر دراختلاف تمایل دارند به شیوه ای نوین باصرف زمانی کمتر و مراجعه به شخصی متخصص و البته باامنیت و اطمینان ازمحرمانه بودن نتیجه حاصله اختلاف ایجادشده را حل نمایند داوری زاییده همین نیازها دردنیای کنونی است می توان گفت این راه حل نوعی سیاست خصوصی کردن امرقضاوت است که درجهت دست یافتن به یک نظام رسیدگی سریع و دقیق همراه با کاهش هزینه و نیروی انسانی امری پذیرفتنی و پسندیده است دااوری به عنوان شیوه نوین حل اختلافات درحقوق ایران که منبع اصلی آن فقه امامیه می باشد موردتردید قرارگرفته است هرچند پاره ای نهادهای مشابه چون سازش و حکمیت درحقوق اسلامی دارای سابقه است اما داوری به عنوان شیوه ای جدید که مهمترین ویژگی آن الزام اور بدن رای صادره می باشد درفقه اسلامی فاقد سابقه است

داوری ، حقوق اسلامی ، قاضی تحکیم ، داوری بین المللی ، حکمیت