زهرا پاکزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات گیلان
کیامرز جوانمردی - عضو رسمی هیئت علمی دانشگاه گیلان،

ارزیابی مکانی یک کاربری خاص در فضای شهری، به منظور اطمینان حاصل کردن از استقرار منطقی آن و رعایت تناسب لازم است و به دو صورت کمی و کیفی صورت می گیرد. ارزیابی مکانی در حوزه برنامه ریزی کاربری اراضی شهری قرار دارد. در تحقیق حاضر فرض بر این قرار گرفته، که در محدوده کنار پل توحید شهر رشت باغ کودک ( مهد کودک ) بنا شده است و به ارزیابی مکانی آن به وسیله 4 ماتریس سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی پرداخته شده است. برای تعیین میزان سازگاری یا ناسازگاری 2 کاربری در کنار هم مواردی مانند اندازه، ابعاد زمین، کیفیت هوا، میزان نور و ... برای هر دو کاربری مورد بررسی قرار می گیرد و در صورت یکسان بودن مشخصات و نیازها، این میزان تعیین می گردد. برای بررسی میزان مطلوبیت کاربری، سازگاری کاربری با محل استقرار آن ارزیابی می شود. هر کاربری شهری مقیاسی دارد، همچنان که ساختار یک شهر از نظر کالبدی سطوح مختلفی دارد و چنانکه دو مقیاس مذکور با یکدیگر منطبق باشد هر کاربری عملکرد مناسبی خواهد داشت و در زمینه وابستگی نیز ، میزان وابستگی کاربری به کاربری های دیگر سنجیده می شود و با توجه به آیتم های مختلف مناسب بودن، کاربری باغ کودک ( مهد کودک ) برای مکان موردنظر نتیجه گیری شده است.

ارزیابی مکانی، باد کود ، سازگاری ، منلوبیت، ظرفیت