عباسعلی یداللهی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان

انسان اولیه در رابطه تنگا تنگ با طبیعت زندگی می کرد، جمعیت بشر اولیه در تناسب با اکوسیستم کره زمین بود، اما افزایش جمعیت و توسل به ماشین با اشکال مختل و تجهیز به سیستم های مخرب زیست محیطی در طی چند هزار سال چنان بحران آفرید که اینده زندگی بشر را در کرهزمین به مخا طره افکند. بر این اساس انسان های مسئول بر آن شدند تا راهیارهایی که می تواند از نابودی حیات جلوگیری کند را مورد بررسی، برنامه ریزی و اجرا قرار دهند. بر این اساس بود که بقای آبرومند انسان در کره زمین ناشی از توسعه پایدار اولین بار توسط کمیسیون برانتلند در سال 1987مطرح گردید که گستره وسیعی را فرا روی دانشمندان، محققان و برنامه ریزان جهان قرار داد. برای نیل به توسعه پایدار بشر در دو قرن اخیر بشر همواره با چالش های متعددی روبرو بوده است که متاسفانه روز به روز بر اهمیت و ضرورت رفع این چالش ها افزوده شده است. از جمله مهمتریناین چالش ها تنزل روز افزون منابع آب در جهان و از جمله خصوصا کشور ایران بوده است. در این تحقیق به روش تحلیلی به بررسی علل تنزلمنابع اب کشور به عنوان مهمترین چالش توسعه پایدار پرداخته شده است . تحلیل نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر تعمیم روز افزون بحران تنزل منابع آب کشور ایران می باشد که در بخش اعظم سرزمین فلات مرکزی ایران از خط قرمز عبور کرده و این کاهش در سال های اخیر به ابر بحران تبدیل شده است. عدم تدوین و عدم وجود ی رویکرد بلند مدت که از الگو های متداول علمی و فنی جهانی پیروی کند و توسط دانشمندان دانشگاه تدوین و برنامه ریزی شده باشد و اعمال کاری در خصوص تقویت منابص آب کشور ایران باعث شده تا هر روز بر عمق بیشتر تنزل روز افزون منابع آبی کشور افزوده شود، استمرار این رویه خهارات سنگین ویر قابل جبران بر اقتصاد کشور ایران وارد کرده و بخش کشاورزی را در آینده نزدیک بهنابودی خواهد کشاند.

منابص آب، توسعه پایدار، بحران، ایران