پوریا دیوان بیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد تهران شرق دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران،ایران
نسیم خانلو - استادیار گروه معماری ، واحد تهران شرق ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران

روش ایجاد و خلق یک اثر معماری از جمله مهم ترین موضوعاتی می باشد که نظریه پردازان به آن پرداخته اند. بسیاری از نظریه پردازان معتقداند که روش ویژه ای برای طراحی یک اثر وجود ندارد و روشمند کردن عمل طراحی در معماری، خلاقیت و نوآوری هنرمند را محدود نموده و اجازه ی خلق و آفرینش آثار جدید را از طرح می گیرد. در این میان منتقدانی نیز وجود دارند که تلاش می کنند که روش و مسیر مشخصی را برای طراحی مطرح کنند که با دانستن این روش ها می توانیم یک اثر معماری را تحلیل کنیم. پرسش های روند طراحی، پس از دوره ی مدرن بیشتر مطرح شده و پیوسته به پاسخ های بیشتری نایل می شویم. تفکر برنامه ریزی شده در تفکر بی اختیار نفوذ کرده و روش خرد گرا در کنار روش تجربه گرا خودنمایی می کند. هدف این مقاله تحلیل و نقد آفرینش فرم و فضا و بازیابی روش های این روند است. هدف، روشن ساختن مسیر طراحی و پیش در آمدی به انگاره پردازی در این راستا بوده است. در این راستا دو اثر اسکار نیمایر، معمار برزیلی با کاربری مذهبی انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفت و با بررسی تحلیل-توصیفی ایده های طراحی، به توصیف بنا و مشخصات پروژه پرداخته و سپس آثار وی از دیدگاه نظریه پرداز، تم مک گینتی مورد بررس قرار گرفت.

اسکار نیمایر، تم مک گینتی، روش طراحی قیاسی