مدل بندی و بررسی خشکسالی استان سیستان وبلوچستان با استفاده از زنجیره مارکف

خشکسالی پدیدههای خزنده است که در اثر کمبود رطوبت محیط ناشی از کاهش میزان بارش به وقوع می پیوندد. به طور معمول برای بیان وضعیت بارش در یک منطقه از میانگین بلند مدت بارش های سالانه و ماهانه استفاده می شود. تغییر در میزان بارندگی در طول زمان از اهمیت زیادی برخوردار است اما آن چیزی که از تغییر در میزان بارش مهمتر است، تغییر در ضریب تغییر پذیری (پراکندگی زمانی) بارش است. همچنین با توجه به اینکه پیش بینی و میزان تداوم خشکسالی امری پیچیده و موثر در روند زندگی و شرایط یک منطقه می باشد، از این رو در این تحقیق با استفاده از زنجیره ریاضی مارکوف مدل خشکسالی و میزان بارندگی استان سیستان و بلوچستان ارائه می شود. مدل ارائه شده پیش بینی می کند که دوام خشکسالی از جنوب به شمال منطقه کاهش یافته و در زابل به کمترین مقدار خود میرسد. این امر بدان مفهوم است که اگر در چابهار خشکسالی حاکم شد، احتمال گذر از وضعیت خشکسالی به دیگر حالتها، تنها 28% میباشد در حالی که این احتمال برای زابل 65% میباشد. همچنین میزان بارندگی و خشکسالی منطقه بر اساس دو شاخص SPI و DI در شش ایستگاه استان بررسی می شود. نتایج نشان می دهد که با افزایش تداوم خشکسالی ها بر بزرگی آن ها نیز افزوده می گردد. همچنین تطابق مناسبی بین شاخص های ارائه شده و مدل زنجیره مارکوف مشاهده می شود.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، زنجیره مارکو ف ، شاخص خشکسالی ، سیستان و بلوچستان