حلیمه صفدری - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی،گروه روان شناسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام، ایران
جواد اسدالهی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
علی نیکوزاده مشهدی - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، ایران
فاطمه جلیلی - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجان محور بر ناگویی هیجانی و تعارض زناشوییزوجین متعارض بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین متعارض مراجعه کننده به مرکز استان مهر درسال 1394بودند که ناگویی هیجانی بالا داشتند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود. در ابتدازوجینی که دارای تعارض زناشویی بودند را ثبتنام و سپس شرایط هر یک از زوجین (ملاکهای ورود وخروج) برای ورود به پژوهش مورد بررسی قرار گرفت و پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو- 20و پرسشنامهپرسشنامه تعارضات زناشویی اجرا شد . با توجه به نمرات پرسشنامه در پیش آزمون درنهایت 14زوجموردپذیرش قرار گرفت و سپس به صورت تصادفی 7زوج در گروه آزمایش و 7زوج در گروه کنترل قرارگرفتند که گروه آزمایش زوج درمانی هیجان مدار دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرارداشت و هیچ درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برایتسریع در نتایج حاصله از نرم افزار استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که زوجینی که در گروه درمانیهیجان محور شرکت داشتند، ناگویی هیجانی و تعارضات زناشویی آنها نسبت به زنانی که در گروه گواهجایگزین شده بودند، کاهش معناداری داشتند. به عبارت دیگر زوج درمانی هیجان محور به طور معناداریباعث کاهش تعارضات زناشویی و بهبود ناگویی هیجانی زوجین میشود

زوج درمانی هیجان محور، ناگویی هیجانی، تعارض زناشویی