فاطمه معصومی جویا - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه گیلان
حسن احمدی - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه گیلان

امروزه رشد نامتوازن، به یکی از مباحث بسیار مهم، نزد اقتصاد دانان منطقه ای تبدیل شده است. شناسایی و محاسبه اختلافاj منطقه ای در جهت توسعه و برنامه ریزی منطقه ای و به تبع آن توسهه ملی امریست که در ابتدای کار برنامه ریزی لزوم آن احساس می شود. نابرابری در توزیع و ایجاد امکانات و تسهیلات ، می تواند توسهه و رشد اقتصادی نامتوازن را سبب شده و باعث به وهود آمدن تهدادی مراکز رشد گردد. در حالیکه نواحی دیگر محروم مانده اند و این خود باعث پیامد های منفی دیگر می گردد. هدف از این پژوهش بررسی نقش شاخص های اقتصادی در تشدید نابرابری های منطقه ای در استان همدان می باشد. جامعه آماری شامل، 9 شهرستان استان همدان می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیل است. برای گردآوری اطلاعات و داده ها از روش کتابخانه ای اسنادی و برای - - تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب مکانی و ترکیب سهم استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که بخش کشاورزی شهرستان های کبودرآهنگ، بهار، ملایر، همدان و اسدآباد دارای عملکرد مناسب است ولی در بخش خدمات فقط دو شهرستان همدان و کبودرآهنگ دارای عملکرد مناسب می باشند و همچنین در بخش صنهت و مهدن نیز شهرستان های نهاوند، رزن، تویسرکان، ملایر و همدان دارای عملکرد نسبتا مناسبی هستند. همچنین وضعیتاشتغال استان همدان نامطلوب تر از سطح کشور است و بیشترین تهداد شغل را در استان بخش خدما ایجاد کرده است. ارتقا اقتصادی پایدار شهرستان هایمحروم با بهره گیری از پتانسیل های آنها و تقویت زراعی و باغداری تجاری استان به عنوان فاهالیت های محوری محرک توسعه از مهمترین اقدامات در جهتکاهش نابرابری های اقتصادی و به تبع آن کاهش نابرابری های منطقه ای می باشد

نابرابری اقتصادی، نابرابری منطقه ای، ترکیب سهم، ضریب مکانی، استان همدان