سیداکبر نیلی پور طباطبایی - هیات علمی پژوهشگاه شاخص پروژه اصفهان
رضا رمضانی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی شاخص پروژه اصفهان رضا

با توجه به تغییرات چشمگیر در محیط های سازمانی اجتماعی و تشدید عرصه رقابت در جهان امروزی سازمان ها بیش از گذشته به دنبال جذب و از آن مهمتر حفظ و توسعه افراد برای انجام فرایندهای جاری و آتی خویش هستند. سازمان ها به دنبال سرمایه جدیدی تحت عنوان سرمایه انسانی هستند. به جرات می توان گفت که سرمایه انسانی عاملی است که بیش از هر عامل دیگری بر روی رشد و بقای سازمانی تاثیرگذار است. امروزه اهمیت سرمایه انسانی در تمامی حوزه ها گسترش یافته است به نحوی که تئوری رشد مدرن به تراکم سرمایه انسانی توجه می کند و حتی سرمایه انسانی به عنوان یک عامل تاثیر گذار در رشد و توسعه اقتصادی جوامع قلمداد میکند. وطالعات و بررسی های زیادی در مورد تاثیر امکانات آموزشی بر روی رشد و یا عدم رشد اقتصاد کل کشور و جوامع صورت گرفته است. برخی از پژوهشگران سرمایه انسانی معتقدند که سرماسه گذاری بر روی افراد موجب بهره وری اقتصادی سازمان های و جوامع خواهد شد. براساس مطالعات و تحقیقات (شولتز 1971) ساکاموتو و پاور (1995) و وودهال (1997) تحصیلات و آموزش های رسمس ابزارهایی مهم و لازم برای بهبود ظرفیت های تولید یک جامعه هستند. (میرسپاسی،1390، 85) آنان از سرمایه انسانی این استدلال را دارند یک جمعیت تحصیل کرده یک جمعیت مولد می باشد. البته برخی از مطالعات انجام شده متناقض با این امر هستند یعنی تاثیر امکانات آموزشی بر رشد کل اقتصاد را نادیده می گیرند (پریتسل 1996) . با این وجود نقش کلیدی نیروی انسانی و سرمایه انسانی در رشد و توسعه سازمان های پیشرو در اقتصاد جهانی هیچ کس پوشیده نیست.

سرمایه انسانی، توسعه ملموس و ناملموس ، بهره وری نیروی انسانی، سرمایه گذاری نیروی انسانی، توسعه اقتصادی آموزش نیروی انسانی، سازمان یادگیرنده ، توسعه سرمایه انسانی، مزیت رقابتی، سنجش سرمایه انسانی