علیرضا قاراخانی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه/ ایران
بهاره خسروی زیولایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر،دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه/ ایران
الناز آقابابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر،دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه/ ایران

سنت هنر باغ سازی در کشور ما دارای قدمت زیادی است. استقرار باغ ها در دل بیابان، در دامنه کوه، در امتداد مسیل ها علاوه برایجاد محیطی زیبا و سودمند، توان محیطی پنهان منطقه را نیز آشکار می نماید و خود سبب نظم بخشیدن به یک اکوسیستم غنیمی گردد. از دوران صفویه باغ در گستره شهر به عنوان عنصر شکل دهنده ساختار فیزیکی شهر بوده و همواره تلفیق آن با ساختارشهری سبب ارتقا کیفی و بصری منظر شهری شده است. در این پژوهش به بررسی ویژگی های باغ ایرانی، و به طور خاص باغسازیایران در دوران قاجار و پهلوی اشاره شده و همچنین به تأثیر و نفوذ باغسازی غرب در این دوران، و چگونگی روند تغییر و تبدیلباغ های ایران به خصوص در دوره پهلوی پرداخته شده است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق بررسی دقیق اسناد و مدارکو متون تاریخی و سفرنامهها و همچنین بررسی منابع تصویری موجود در آرشیو کتابخانه های معتبر، بر پایه روش تحلیلی و توصیفیانجام گرفته است.میل و علاقه به پرورش گیاهان وبه ویژه منظرسازی ها بیش از هر چیز نتیجه باغبانی جدید و زیبایی ترکیب هایتصویری ایجاد شده توسط گیاهان بودند. با توجه به اینکه باغ برخلاف معماری و سایر آثار هنری به سرعت در معرض خطر نابودیاست و آثار بجا مانده از باغ های گذشته بسیار اندک است.

باغ ایرانی، دوران پهلوی ، باغ سازی غرب، دوران قاجار، منظر شهری