سیده الهام حسینی سده - دانشجوی دکتری،دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان،ایران
علی اکبر احمدی دارانی - استادیار، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، ایران

بخش وسیعی ازآنچه به عنوان ادبیات فارسی نامیده ی شود،متون منظوم ومنثوری است که به صورت مکتوب دراختیارماقراردارد.باآنکه کوشش های فراوانی برای شناخت،نقد وتحلیل این میراث به صورت علمی انجام شده است؛اماهمچنان لایه-های ناشناخته بسیاری درآن هست که باید مستقیماً آن را لا به لای دیوانها،تذکره ها وجنگها شناخت. یکی ازجنبه های کمترشناخته شده درمتون نظم ونثرفارسی،ارتباطی استکهشاعرانونویسندگان درحین آفرینش هایخودازمعاصران یاپیشینیانخودداشته وآن رابه نوعی دراثرخودبازتاب داده اند. دراینمقاله برآنیم تا تحلیلی از مناسبات شاعران فارسی، که از ابتدای شعر فارسی تا پایان قرن هشتم از میان دیوانها و تذکره هاوجنگهایافته ایم،ارائه کنیم تا دقیقاًنشانده یمکه میزان تأثیرپذیریشاعران ازیکدیگربه چه اندازه بوده،شاعرانی که درکانونهای مختلف شعربوده اند، به چه صورتهایی تحت تأثیریکدیگرقرارداشته اند و دراین راه ازچه صنعتهای ادبی بیشتر بهره برده اند و مناسبات خود را بیشتر درچه قالبهایی ابراز کرده اند؟

مناسبات شاعران شعرفارسی مجابات تضمین نامه های منظوم