منوچهر چیت سازان - استاد دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
سعیده رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی دانشگاه شهید چمران اهواز
فاطمه بتوندی غلامپور - کارشناس ارشد هیدروژئولوژی

یکی از راه های مناسب برای جلوگیری از آلودگی آب های زیرزمینی، شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان و مدیریت کاربری اراضی و به کمک نرم افزار CITSARD است. در این راستا مناطق مستعد آسیب پذیری آبخوان دشت سبیلی سربیشه با استفاده از روش ArcGIS 10.2 مورد بررسی قرار گرفته است. در روش دراستیک هفت عامل مهم شامل عمق آب زیرزمینی، تغذیه خالص، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، اثر منطقه غیراشباع و هدایت هیدرولیکی با استفاده از نرم افزار ArcGIS 10.2 تلفیق گردیده است. نتایج به دست آمده نشانگر این است که شاخص آسیب پذیری دشت بین 77 تا 147 تغییر می نماید، آسیب پذیری آبخوان به مناطق بدون خطر، خیلی کم، کم، کم تا متوسط و متوسط تا زیاد تقسیم بندی می شود. از نظر وسعت حدود 0/19 درصد منطقه مورد مطالعه بدون خطر آلودگی، 10/02 درصد آسیب پذیری خیلی کم، 55/30 درصد دارای آسیب پذیری کم، 34/42 درصد آسیب پذیری متوسط تا کم و0/07 درصد آسیب پذیری متوسط تا زیاد می باشد. این تحقیق نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه عمدتا دارای پتانسیل آسیب پذیری کم است که 55/30 درصد از منطقه مورد مطالعه را پوشش می دهد. قسمت جنوب شرق منطقه دارای بیشترین پتانسیل آلودگی است. برای تایید آسیب پذیری، نقشه آسیب پذیری و داده های نیترات مقایسه گردیدند. نتیجه نشان داد که هیچ یک از نقاط داده نیترات بالا بر روی ناحیه آسیب پذیری کم قرار نمی گیرند که تایید صحت مدل ایجاد شده است.

آسیب پذیری آبخوان، روش DRASTIC ، دشت سبیلی - سربیشه، GIS