علی قاسمی مرغشی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
محمد مهدی کیخای مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

پیمون اندازه و معیاری برای سنجش کمی و کیفی در معماری سنتی است. امروزه در معماری، اندازه و معیار با سیستم مدولارمیباشد و نامی از پیمون ایرانی که با شرایط اقلیمی و فرهنگی و پشتوانه هزار ساله است، وجود ندارد. این مسئله عامل ضرورتشکلگیری این تحقیق است. معماران با استفاده از پیمون اجزاء و اندامهای بنا را به یکدیگر پیوند داده و بدین شکل از ایجادتناسبات نیکو بین اجزای بنا در خلق اثری هماهنگ و مناسب موفق بودهاند. تاملی در روشهای معماری به کار رفته در گذشته،پرسشهای بسیاری را درباره کاربرد هندسه و ریاضیات، تناسبات، چگونگی اجرای طرح و نقشه و مراحل اجرایی و بالاخره قیودو محدودیتهای معمار را با درنظر گرفتن مصالح و نوع ساختمان، مطرح میکند. هدف این تحقیق نحوهی پیوند هندسه،تناسبات و پیمون را به وسیله نمونههای تطبیقی هم در تمامیت آن) ارتفاع، طول و عرض( و هم در اجزاء اندامها ارائه میدهد.روش تحقیق از نوع پژوهش موردی و راهبردهای ترکیبی با انتخاب نمونههای موردی اجرا شده بر پایه سیستم تناسبات وپیمون میباشد. پس از بررسیهای انجام شده میتوان به شباهتها و تفاوتهای موجود در بخشهای مختلف ساختمان پیبرد

پیمون، تناسبات طلایی، معماری سنتی، هندسه