یاسمن جابری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی،ایران
حسین سلطان زاده - دانشیار معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشکده معماری و شهر سازی، گروه معماری، تهران، ایران

آموزش زیربنای ساخت جامعه سالم ، فرهنگ آن می باشد و آنچه امروزه آن را بیش از هرزمانی به صورت پدیدهای پیچیده درمی آورد،تعدد عوامل سازنده آن و روابط نامحدود میان آنها و درعین حال کلیت آنهاست. برای پرورش خلاقیت، ضرورت به کارگیری شیوه های درست تربیتی ضروری است و اگر اهمیت این موضوع نادیده گرفته شود می توان با صراحت بیان داشت با افزایش سن کودک، خلاقیت نیزدر او سرکوب می شود. فضاهای آموزشی سنتی در کشور ما جوابگوی کامل برای بروز خلاقیت در کودکان نمی باشد. یکی از فضاهایی که موجب رشد خلاقیت درکودکان می گردد؛ فضاهای انعطاف پذیر می باشد در طول تاریخ پاسخ گویی به شرایط متغیر و نیازهای جدید همواره ضرورتی جدایی ناپذیر از معماری بوده است. تطبیق معماری با تحولات محیطی و تغییرات عملکردی کاربران، هدف مطلوبی است که در دوران های مختلف وجود داشته و به دلیل نبود تکنولوژی مورد نیاز، دست یابی به آن دشوار بوده است. امروزه با پیشرفت های ایجادشده در زمینه ای تکنولوژی امکان ایجاد نوعی معماری انعطاف پذیر که خود را با تغییرات ایجاد شده تطبیق دهد، بیش از پیش فراهم شده است ،که در این نوشتار به آن پرداخته می شود، افزایش ویژگی انعطاف پذیری و خلاقیت در کودکان می تواند شرایط مناسبی را برای ایجاد تغییرات در کودکان فراهم نماید. به همین خاطر در این نوشتار بر آن شدیم تا تاثیر معماری انعطاف پذیر بر ارتقاء خلاقیت در کودکان بپردازیم. این پژوهش دارای ماهیتی توصیفی و تحلیلی است و گردآوری اطلاعات آن عمدتاً مبتنی بر روش کتابخانه ای و اسنادی است. بدین منظور با بهره گیری از کتب، مقالات و سایر اسناد موجود داخلی و خارجی مرتبط با موضوع، اطلاعات موردنیاز گردآوری گردیده است

کودکان ،انعطاف پذیری، خلاقیت ، معماری