محمد امیر مشهدی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
ناصر شجاع زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
سمانه بزرگزاده - دانشآموخته کارشناسی ارشد و دبیر آموزش و پرورش شهرستان سراوان

تربیت به طور عام و تربیت دینی به طور خاص در هر نظامی، متأثر از دیدگاه هاست. بر خلاف آنچه که فلاسفه تحلیلی تعلیم و تربیت، با غفلت از این نکته، کار تعلیم و تربیت را تنها در روشن سازی و نقادی مفاهیم تربیتی میدانند، بی گمان در تعلیم و تربیت، ناگزیر از تجویز میباشیم. در این راستا، توجه به دیدگاهها و اهداف تربیت دینی در آثار اندیشمندان ایرانی، میتواند نظام تربیتی جامعه را به سمت و سوی پویایی برده و از آسیب دور نگه دارد. یکی از اندیشمندان شهیر ایران، مولانا میباشد. اندیشه های تربیت دینی وی در مثنوی معنوی، دارای چارچوب و اهداف مشخصی است که باتوجه به این اهداف، میتوان به سوی نظام تربیتی پویا گام برداشت؛ بر این اساس در این نوشتار با کندوکاو عمیق در مثنوی، اثر گرانسنگ مولانا، عارف و اندیشمند شهیر قرن هفتم، و شروح مختلفی که بر این اثر نوشته شده است، اهداف تربیت دینی استخراج و استنتاج شده و سعی بر آن بوده تا اهداف فوق به عنوان مبنا و چارچوبی برای تربیت دینی معرفی گردد.

تربیت دینی، مولانا، سبک و اهداف