حسین شریعتی - نویسنده ی مسئول ، دانش آموخته کارشناس ارشد سازههای آبی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
سیدرضا خداشناس - استادیار گروه آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
کاظم اسماعیلی - استادیار گروه آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

جابه جایی ذره های رسوب ناشی از تغییر الگوی جریان، آبشستگی نامیده می شود. این پدیده یکی از دلیل های پایدار نبودن پل ها و درنهایت خراب شدن آنها به شمار می رود. از این رو ارائه روش هایی برای مهار و کاهش آبشستگی اهمیت دارد. به کارگیری تجهیزاتی مانند طوق وشکاف بر روی پایه برای فراهم ساختن پایداری پل ها می تواند از راهکارهای مناسب برای رسیدن به این هدف باشد. در این پژوهش، نخستکارکرد دو گونه طوق مربعی و دایره ای روی یک الگوی تک پایه استوانه ای بررسی شد. سپس با ایجاد شکاف روی پایه و ترکیب طوق و شکافاثر با هم این دو روش در کاهش میزان آبشستگی مورد توجه قرار گرفت. نتیجه ها نشان داد، طوق مربعی نسبت به گونه دایره ای در کاهش عمقآبشستگی کارکرد بهتری دارد. به کارگیری ترکیبی از طوق و شکاف روی پایه سبب شد عمق آبشستگی به میزان بیشتری کاهش یابد، به گونه ایکه در این حالت ( ترکیب طوق مربعی با W/D=2-5 و شکاف) توانست عمق آبشستگی را تا 80 % کاهش دهد.

آبشستگی، طوق، شکاف، ترکیب طوق و شکاف، پایه پل