اصول طراحی سازه های تاشو و کار برد آن در طراحی فرودگاه نمونه موردی فرودگاه سقز

افزایش جمعیت، پیشرفت تکنولوژی، محدودیت امکانات ساختمان سازی را به سمت استفاده از شیوه های نوین طراحی و حداکثر استفاده بهینه از فضا هدایت می کند. و بدین سبب معماران و طراحان سازه ترغیب به استفاده از ایده ها و فرم ها و اشکالی خواهند شد که حداقل اتلاف فضایی و مصالحی را داشته باشد و در عین حال کارایی و امکانات مناسب را ارائه دهد. یکی از این ایده ها ساخت بنا با سقف متحرک و باز و بسته شونده می باشد تا شرایط مناسبی را برای بنا در فصول مختلف در شرایط متغیر ایجاد کند. این نوع از سازه امکان انعطاف براساس شرایط موجود از قبیل محدودیت فضا و عوامل جوی را دارا می باشد. این نوع از سازه ها با توجه به سرعت برپایی ان کاربرد های متنوعی دارد از جمله نمایشگاه های موقت ، درمانگاه های صحرایی و سالن های نمایش سیار. سازه های تاشو، سازه هایی هستند که بصورت بسته فشرده می شوند . این سازه های خاص، از سرهم بندی مدول های مشابه یا ترکیبی از مدول های متفاومت حاصل می شوند . طول اعضای تشکیل دهنده با توجه به شرایط هندسی سازه و یا شرایط لازم برای قابلیت تاشوندگی مجموعه ،تعیین می شود. سازه های فضایی تاشو بسیار متنوع اند و رفتار آنها تحت بارگذاری های مختلف، متفاومت است و هر مورد بنا به شرایط هندسی ، مکانیزم و رفتار خود ، نیاز به تحلیل خاص دارند. در این مقاله سعی می شود با اصول طراحی سازه های تا شو آشنا شده و به معرفی نمونه طراحی شده جهت پوشش آشیانه فرودگاه سقز می پردازد.

کلیدواژه ها:

سازه های تاشو ، اصول طراحی ، فرودگاه