رضا سامه - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) – قزوین – ایران
زهرا شبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)- قزوین – ایران

با سرعت گرفتن ساخت و سازهای جدید، هسته مرکزی تشکیل دهنده شهرها نیز، که بافت تاریخی را در بر می گیرد، در معرض تغییر قرار می گیرد. در صورت عدم هدایت جریان بازسازی و نوسازی در این بخش، میراث فرهنگی یک کشور مورد تهدید واقع میشود. از این رو پرداختن به ساختارهای جدید و چگونگی طراحی آن ها از مسائل مهم به شمار می آید.در میان روش های ایجاد ساختارهای نو در بافت تاریخی، ایجاد ساختار میان افزا به طراحی یک بنا در فضای خالی میان دانه های تشکیل دهنده بافت می پردازد. این روش به دلیل اهمیت چگونگی طراحی آن به عنوان یک تک بنای جدید و نیز هماهنگی آن با مجموعه بناهای تاریخی مورد توجه است. موزه، که خود مفهوم بازیابی خاطرات جمعی انسان ها را دربردارد، میتواند به عنوان یک ساختار میان افزا طراحی شود و به گونه ای موثر در تجدید حیات بافت های تاریخی ایفای نقش کند. نمونه های متعددی از طراحی موزه به این روش در سرتاسر جهان وجود دارد که با بررسی آن ها می توان از تجارب ایجاد یک موزه در بافت تاریخی استفاده کرد. این پژوهش با مطالعه روش های مختلف طراحی بناهای میان افزا به چگونگی طراحی موزه های میان افزا و بررسی نمونه های موردی برای هرکدام از روش ها، در جهان می پردازد. تا از این رهگذر بتوان چگونگی به کارگیری طرح های مختلف متناسب با شرایط بافت های تاریخی گوناگون را مشاهده نمود و در آینده این تجارب در بافت تاریخی شهرهای ایران مورد استفاده طراحان قرار گیرد.

ساختار میان افزا، بافت تاریخی، موزه، ساختار جدید