حامد قادرمرزی - عضو هیات علمی دانشگاه کردستان
داود جمینی - دانشجوی دکترا و مدرس دانشگاه کردستان
امین مفاخری - مدرس دانشگاه پیام نور، واحد قروه

طی چند سال اخیر دو روستای قشلاق و منصورآقایی به واسطه گذر محور ارتباطی روانسر پاوه از مرکز آنها به لحاظ بسیاری از معیارهای رشد و توسعه (جمعیت، اشتغال، رفاه و ...) دارای روند صعودی بوده اند و این امر جلب توجه نهادهای متولی شهرستان روانسر و استان کرمانشاه را به دنبال داشت. در سال 1388 از ادغام دو روستای مذکور، شهر شاهو متولد گردید و در عین حال نقش بین راهی شهر شاهو پررنگ تر می شد و شهروندان از مزایای محور ارتباطی ای که از وسط شهرشان عبور می کرد، استفاده می کردند و پیوند عمیقی میان معیشت آن ها و جاده ارتباطی به وجود آمده بود. تا اینکه در سال 1393 ، نهادهای متولی در یک تصمیم غیرمنتظره (برای اهالی)، اقدام به احداث کمربندی در شهر شاهو نمودند و به نوعی مسیر ارتباطی را که قبلا از قلب شهر عبور می کرد، تغییر دادند. درک معنایی شهروندان شهر شاهو از پیامدهای احداث کمربندی هدف پژوهش کیفی حاضر است. رویکرد روش شناختی نظریه داده بنیاد غالب در این پژوهش، رویکرد گلیزری (1978) است. داده های پژوهش با استفاده از مصاحبه نیمه ساخت یافته و مشاهده میدانی جمع آوری شده اند. یافته های پژوهش بیانگر این واقعیت است که طی یک فرایند نظام وار، رشد و توسعه تدریجی شهر شاهو که ناشی از گذر محور ارتباطی از قلب شهر بود، به مرحله زوال شهری رسیده است. طی این فرایند هشت مقوله عمده شناسایی شده عبارتاند از: رشد و توسعه تدریجی قبل از احداث کمربندی، دخالت نهادهای متولی، احداث کمربندی، انزوای جغرافیایی، بیکاری و کاهش درآمد، کاهش ارزش دارایی ها، مهاجرت از شهر و افزایش ناهنجاری های اجتماعی. در واقع در پژوهش حاضر احداث کمربندی به عنوان مقوله مرکزی شناسایی شده که خود ناشی از اثر نهادهای متولی بر رشد و توسعه تدریجی شهر بوده و با اثرگذاری بر دیگر مقوله ها، زوال شهر شاهو را به دنبال داشته است.

توسعه شهری، نهادهای متولی، کمربندی، نظریه داده بنیاد، شاهو