حمید تابلی - دانشیار دانشگاه پیام نور تهران
مریم حسین پور دفعه - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان

فساد اداری از جمله پدیده های سازمانی است که روند توسعه کشورها را به طور چشمگیر با مشکل روبرو می سازد و در خصوص فساد اداری اصولا تعریف قابل قبول همگانی وجود ندارد و معمولا به گونه های متفاوتی با موضوع فساد اداری برخورد می شود، برخی فساد اداری را سوء استفاده از موقعیت و جایگاه اداری برای مقاصد مشخصی دانسته اند، گروه دیگری رشوه گیری و پنهان کاری را فساد نامگذاری کرده اند و عده ای نیز هزگونه ارتباط و در و بدل کردن منابع و امکانات برای انجام امور غیرقابنونی را در سازمان ها فساد ادرای تعریف کرده اند. ا ما آنچه در تمامی این تعاریف مشترک است نوعی هنجار شکنی و تخطی از هنجارهای اخلاقی و قانونی در عملکرد اداری و سازمانی است و از این روست که فساد اداری و تعریف آن تابعی از هنجارهای مورد قبول در هر جامعه و فرهنگ می شود. در زمینه مبارزه با فساد اداری، صاحبنظران سازمانی معتقد به رویکردهایی هستند هکآن بیشتر بر پیشگری از بروز چنین پدیده ای باشد، تا اینکه بخواهد ازطریق اعمال مجازات بر کارکنان خاطی با چنین پدیده گسترده ای مبارزه کند. رویکرد اساسی که این مقاله برآن تاکید دارد. این است که به جای اتکا بر رویه هایی که مبتنی بر تنبیه بعد از ارتکاب فساد است، ایجاد و راه اندازی یک سیستم پیشگیری از فساد که هسته مرکزی آن فرهنگ جامعه و فرهنگ سازمانی، امری ضروری است. این رویکرد اقداماتی همچون هویت بخشی به کارکنان، تثبیت سیستم اجتماعی، ایجاد تعهد درونی در کارکنان، تثبیت شیوه های انگیزشی و ارایه الگوهای مناسب رفتاری که از مهمترین کارکاردهای فرهنگ سازمانی هستند را به منظور ایجاد فضایی که نهی کننده فساد اداری است، مورد تاکید قرار می دهد.

فساد اداری، فساد در سازمان ها، های دولتی