میثم عابدیان - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد،گروه مهندسی علوم وصنایع غذایی،دانشگاه آزاد اسلامی دامغان، دامغان،ایران
سیدحمیدرضا ضیاءالحق - بخش تحقیقات فنی و مهندسی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان (شاهرود)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شاهرود، ایران
علی نجفی - عضو هیات علمی گروه مهندسی علوم وصنایع غذایی،واحد دامغان،دانشگاه آزاد اسلامی،دامغان،ایران

زردآلو، میوه ای است نرم که معمولا مقاومتی در برابر ضربه و شرایط نامناسب حمل ونقل و نگهداری ندارد و در نتیجه امکان صادرات این محصول باکیفیت خوب و ضایعات کم وجودندارد یا بسیارمحدود است.یکی از روش های مناسب برای افزایش ماندگاری زردآلو و جلوگیری ازگسترش صدمهدیدگی حاصل ازضربه در بافت آن ،استفاده ازواکس ها و پوشش های با پایه پلی مرهای طبیعی است. این تحقیق با هدف مطالعه تغییرات کمیوکیفی درفرآیند رسیدگی ونگهداری بااستفاده ازپوشش های چیتوزان و آلژینات سدیم و آب پنیر(وی پروتین) بادرصدهای متفاوت صورت گرفت.میوه رقم رجب علی برداشت و به مدت 35 روز در دمای 2 درجه سانتیگراد نگهداری شده ودر زمان برداشت، 1و 35 روز پس ازبرداشت نمونه برداری از سردخانه صورت گرفته و برخی خصوصیات کمی وکیفی میوه مانند: اسیدیته،کاهش وزن، بار میکروبی ، بافت،قهوه ای شدن ویتامینCمواد باکنسانتره پروتین آب پنیر وآلژینات سدیم وچیتوزان،مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل از تجزیه تحلیل داده بااستفاده از طرح مرکب مرکزیCCD نشان داد غلظت وی پروتین اثرمعناداری در روندکاهش وزن درطول نگهداری نداشت وچیتوزان و آلژینات سدیم نقش مهمی در حفظ سفتی بافت داشتند. اثرمتقابل آلژینات سدیم و چیتوزان به طور همزمان سبب حفظ بهتر بافت شد. هم چنین افزایش آلژینات وکاهش مقدارچیتوزان، هم زمان سبب حفظ بهتر اسیدیته میوه درپایان دوره نگهداری گردید.همچنین نشان داده شد که با افزایش غلظت چیتوزان بارمیکروبی کاهش می یابد.هم چنین باتوجه به بهینه سازی انجام شده مشخص گردید که بهترین فرمولاسیون پوشش خوراکی برای زردآلو شامل 1/25درصد الژینات 145درصد چیتوزان می باشد

زردآلو،ماندگاری،چیتوزان،آلژینات سدیم، وی پروتین،پوشش خوراکی