حبیب رستاقی چالکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران
علیرضا بابایی - استادیار، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران
ابوالقاسم عطایی - استاد تمام، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران
سیدوحیدرضا سیدوکیلی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران.

قابلیت استفاده مستقیم از هیدروکربنها در پیلهای سوختی اکسید جامد موجب توسعه کاربرد این دسته از پیلهای سوختی شده است. اما مشکل تشکیل کربن و مسمومیت با گوگرد در حضور سوختهای هیدورکربنی استفاده از آندهای کامپوزیتیسرامیک-فلز را در پیلهای سوختی اکسید جامد محدود میکند. از این رو آندهای سرامیکی به دلیل مقاوم بودن در برابر این مشکل مورد توجه فراوانی قرار گرفتهاند. در این پژوهش، اکسایش الکتروشیمیایی متانول روی آند کامپوزیتی(YSZ) δ-2O0.08Y0.92Zr(LSCM)/ δ-3O0.5Mn0.5Cr0.25Sr0.75La مورد بررسی قرار میگیرد. همچنین به منظور بهبود عملکردالکتروشیمیایی آن، اثر افزودن نانوذرات )LFC( δ-3O0.4Co0.6LaFe به ریز ساختار الکترود آند بررسی میشود. به منظور مشخصهیابی نحوه اثرگذاری نانوذرات LFC ، آزمون طیفسنجی امپدانس الکتروشیمیایی روی نیمسل آندی صورت میگیرد.نتایج بهدست آمده گویای عملکرد ضعیف آند کامپوزیتی LSCM/YSZ جهت اکسایش متانول به ویژه در دماهای کاری پایینهست. این در حالی است که افزودن نانوذرات LFC روی ساختار متخلخل الکترود موجب کاهش قابل توجه مقاومت آندی در برابر واکنش اکسایش متانول میشود. به عنوان مثال در دمای ºC850 ، مقاومت پلاریزاسیون الکترود برای اکسایش متانول پساز تلقیح محلول LFC به میزان 92 % کاهش مییابد. مدلسازی طیفهای امپدانس با مدار معادل نیز نشان میدهد که نانوذرات LFC با سرعت بخشیدن به فرآیندهای تغییر ترکیب گاز و جذب سطحی هیدروژن، موجب بهبود عملکرد الکترود میشود

پیل سوختی اکسید جامد، LSCM/YSZ ، طیفسنجی امپدانس الکتروشیمیایی، اکسایش متانول، تلقیح،LFC