مهدی بیات - کارشناس ارشد مدیریت پروژه و ساخت

قراردادهای بیع متقابل شاخص ترین شیوه قراردادی در قالب چهارچوبهای قانونی کشور می باشد که جهت جذب منابع مالی و انتقال تکنولوژی, خصوصا در بخش نفت و گاز شکل گرفته است. این قراردادها با گذر زمان با هدف بهبود شرایط از جمله افزایش مقبولیت سرمایه گذاری و حفظ منافع ملی دچار تغییراتی شده است. در این پژوهش میزان تغییرات ایجاد شده در این قراردادها از نگاه ریسک مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با کارشناسان انجام گرفته است. برای این کار ابتدا مبانی حقوقی, مستندات و پژوهشهای انجام شده مربوط به نسل های مختلف قراردادهای بیع متقابل مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه نظر 5 نفر از کارشناسان و صاحب نظران فعال در این زمینه در قالب مصاحبه و پرسشنامه گردآوری شده است. پس از تحلیل و بررسی مطالب گردآوری شده وضعیت ریسکهای شناسایی شده در دو نوع قرارداد نسل اول و سوم بصورت تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته و دلایل تغییرات ایجاد شده بر روی ریسکها بیان شده است. در ادامه بر هم کنش ریسکهای خاص پیمانکار و کارفرما ناشی از شرایط خاص سرمایه گذاری در قالب چهار چوب قراردادهای نسل سوم بیع متقابل و شرایط سیاسی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. و امکان بهینه سازی این قراردادها در قالب پیشنهاد مطرح شده است.

ریسک قرارداد بیع متقابل , مقایسه تطبیقی ریسک , قراردادهای نفتی , قوانین بالادستی قرارداد