زینب سیفی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
رامین محرمی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی

این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی مضامین و محتوای آثار داستا نی کودکان محمدرضا بایرامی میپردازد. ادبیات کودک به معنای مطالبی است که برای کودک، مناسب حال، نیاز و علاقهی او نوشته میشود. مهمترین نوع کتاب کودک و موثرترین آن در روح و فکر کودکان، کتابهای داستانی است. زیرا داستان، وسیله ی پرورش استعدادها و فضایل اخلاق ی کودک و بهترین ابزار تعلیم و تربیت است. در پژوهش حاضر با گزینش تعدادی از کتابهای داستانی محمدرضا بایرامی که برای کودکان و نوجوانان به رشته تحریر درآمده است به تحلیل این آثار پرداختهایم، آنگاه با توجه به تقسیمبندیهای محتوایی ادبیات کودک، مضمون ومحتوای این داستانها را بررسی کردهایم. از اشتراکات موجود در این داستانها میتوان به زبان و بیان ساده، تصویرسازی کودکانه، استفاده از زبان نقاشی، قصه پردازی، بیان گزارهها با به کارگیری شخصیتهای نمادین اعم از شخصیتهای حیوانی و همچنین با نمادپردازی از طریق ابزار و ملزومات جبهه همچون چفیه، پلاک و خاکریز و همچنین مفاهیم اخلاقی، اجتماعی، تربیتی، مذهبی و ... مشترک در این داستانها اشاره کرد.

ادبیات داستانی کودکان، مضمون و محتوا، محمدرضا بایرامی