عابد بهشتیان - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی، دانشگاه گیلان
محمدمهدی رحمتی - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه گیلان
علی یعقوبی چوبری - استادیار جامعه شناسی دانشگاه گیلان

ورزش به عنوان یک پدیده اجتماعی از دهه 80 تاکنون در حوزه مطالعات اجتماعی و فرهنگی به بررسی ارزش های اجتماعی و هنجارهای فرهنگی یک جامعه پرداخته و به صورت ارتباط متقابل و موثر در قالب یک حوزه بین رشته ای بین علوم تربیت بدنی و علوم اجتماعی از زوایای مختلف و ابعاد جدید مورد توجه قرارگرفته است. این مقاله باهدف تبیین رابطه سرمایه فرهنگی و مشارکت ورزشی و با تاکید بر نظریات بوردیو در بین کارکنان شهرداری مشهد اجرا شده است. از میان حجم کل جامعه آماری، تعداد 200 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شده اند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده است که پس از بررسی روایی (متخصصان) و پایایی ( آلفای کرونباخ) به منظور بررسی روابط بین متغیرها از معادلات ساختاری استفاده شده است. آزمون کراسکال والیس مولفه های سرمایه فرهنگی با نحوه مشارکت ورزشی تفاوت معناداری رانشان میدهد بهطوریکه نتایج آزمونهای تعقیبی حاکی از این است افرادی که دارای مدرک تحصیلی بالاتری هستند نسبت به سایر افراد که مدارک تحصیلی شان پایین تر است مشارکت ورزشی بیشتری دارند میانگین مشارکت افراد با مدرک دیپلم ( 15 نفر) 123.8000 فوق دیپلم ( 15 نفر) 86.0556 لیسانس ( 134 نفر) 127.9432 فوق لیسانس ( 35 نفر) 152.4405 است. نتایج این پژوهش نشان می دهد بین میزان مشارکت ورزشی کارکنان و سرمایه فرهنگی آنها تفاوت معناداری وجود دارد، یعنی افرادی که مشارکت ورزشی بالاتری دارند، نسبت به کسانی که مشارکت ورزشی پایین تری دارند، سرمایه فرهنگی بالایی دارند.

سرمایه فرهنگی، سرمایه فرهنگی نهادی، سرمایه فرهنگی تجسم یافته، سرمایه فرهنگی عینیت یافته، مشارکت ورزشی