آرزو عظیم زاده پارسی - مربی، دانشگاه پیام نور

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی خودتنظیم گر بر سازگاری زناشویی انجام شده است. نمونهشامل 60 زوج داوطلب در پژوهش بود، که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جای گرفتند.هر سه گروه به مقیاس سازگاری زناشویی (DAS) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (3 ماه بعد) پاسخ دادند. داده ها با استفاده ازتحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد درمان ها به شکل معناداری سازگاری زناشویی را افزایش داده و بعد ازگذشت 3 ماه پایدار است.

زوج درمانی هیجان مدار، زوج درمانی خود تنظیم گر، سازگاری زناشویی