محمدمهدی ضرابی
ماریا مشکاتی شهمیرزادی

یکی از مهمترین جذابیتهای بصری در منظر شهرها، محیطهای طبیعی و اکولوژیکی آنهاست. مناطقی که با الهام گیری ازطبیعت و ایجاد محیطی سالم و فرح بخش، نقش منظر سبزو طبیعی شهرها را ایفا کرده و در واقع رابط بین انسان شهرنشینبا محیط طبیعی است. امروزه با گسترش شهرنشینی ،ازدیاد جمعیت، آلودگی های محیطی و فشارهای اجتماعی و اقتصادی روز افزون سبب افزایش توسعه به سمت فعالیت های کالبدی و اقتصادی شده و این محیطهای طبیعی در جهت این توسعه هادر نعرض تعارض و تخریب قرار گرفتهاند. انچه به عنوان راهحل برای توسعه های شهرهای امروزی در جوامع بین المللی مطرحاست استفاده از توسعه پایدار تمامی نواحی شهرهاست. مناطق طبیعی و اکولوژیک با قرارگیری در جهت پایداری میتوانند علاوه بر مزیت های حال حاضرشان ، به مزیت های اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی بیشتری دست یافته و به حفاظت وبهرهوری بیشتر خود کمک کنند. در این باب کشاورزی شهری با استفاده صحیح از منابع و بستر طبیعی و اکولوژیکی یک شهر میتواند بخشی از نیازهای غذاییشهروندان را تامین و کیفیت محیط زیست شهری را حفظ و از تخریب ذخایر طبیعی جلوگیری نمایدو با ایجاد فرصت های شغلی جدید به ابعاد اجتماعی و اقتصادی توسعه پایدار نیز جامه عمل بپوشاند. از این رو دراین مقاله سعی شده است با کمک از روش توصیفی تحلیلی و استناد به منابع کتابخانهایی، به معرفی کشاورزی شهری به عنوان راه حل پیش رو اشاره شود

کشاورزی شهری،محیط اکولوژی ، توسعه پایدار ، منظر