علی لطیفی - کارشناس ارشد راه و ترابری دانشگاه علوم و تحقیقات اصفهان
احمد گلی - استادیار دانشکده حمل و نقل دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
محمد شریفیان - مربی دانشکده شیمی دانشگاه نجف آباد

گسترش استفاده از پلیمر در صنعت آسفالت در دهه های اخیر برای اصلاح خواص قیرهای مورد استفاده در روسازی راه افزایش چشمگیری یافته است. تخریب رطوبتی در مخلوط های آسفالتی یکی از اساسی ترین نگرانی ها در مورد دوام روسازی های انعطاف پذیر به شمار می رود. در چند دهه اخیر روش های متعددی برای ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی گسترش یافته که برخی از این روش ها، ساده و کمهزینه است که مسلما جواب آن کیفی بوده و برخی دیگر پیچیده و دارای نتایجی با قابلیت اطمینان بیشتر است. در تحقیق حاضر پلیمر لوکوبیت به عنوان یکی از پلیمرهای اصلاح کننده قیر، به منظور بررسی اثر آن بر کاهش عریان شدگی (که معمولا به علت رطوبت و یا کیفیت کم مصالح سنگی اتفاق می افتد) مخلوطها مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از آزمون کیفی آب جوشان وهمچنین آزمایش لاتمن اصلاح شده، که متداول ترین روش ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی استفاده شده است. تست استقامت مارشال، آزمایش تعیین مقاومت کششی غیرمستقیم، مدول بر جهندگی و آزمون شیارافتادگی نیز به عنوان تستهای تکمیلی بر روی نمونههای آسفالتی انجام گردید. نتایج بدست آمده، بیانگر این مطلب است که کاربرد این پلیمر در آسفالت اثر مثبت و قابل توجهی برروی نقش عریان شدگی آسفالت داشته و همبستگی مناسبی بین آن ها بوجود می آورد. همچنین استفاده از این پلیمر باعث بهبود مشخصات قیر و آسفالت ازجمله، نقطه نرمی، درجه نفوذ، مدول برجهندگی، شیارشدگی و... شده است.

حساسیت رطوبتی، مخلوط های آسفالتی، پلیمر لوکوبیت، عریان شدگی، قیر