خدیجه نامجو
الهه یزدان دوست
بهنام راوش
یونس آچیش

طبقه متوسط جدید در ایران در سال های 1368تا1376 با توجه به استمرار نسبی رشد اقتصادی، افزایش درامد اشتغال در شهرها، رشد جمعیت، گسترش شهر نشینی و ارتباطات، توسعه نهاد های اموزشی و افزایش شمار دانشجویان و اعضای هییت علمی و دیگر عوامل مرتبط با رشد این قشر جامعه، رو به گسترش نهاد و دست کم از نظر کمی، به وزنه اجتماعی بزرگتری در مقایسه با دیگر طبقات و اقشار اجتماعی تبدیل شد. از طرفی انسداد فضای سیا سی یکی از آسیب پذیرترین بخش های جامعه را تشکیل میداد. همچنین انسداد فضای سیاسی و عدم امکان مشارکت خودجوش بویژه در سال های پس از 1368 در گسترش آگاهی سیاسی طبقات متوسط موثر بود. در حالی که در بستر جامعه طبقه متوسط جدید گسترش کمی بالایی یافته و به مرجعیت اجتماعی دست یافته بود، در آن سو این طبقه از عرصه سیاست به کنار مانده بود این طبقه از سویی دیگر جذب گفتمان سنت گرای ایدیولوژیک نشد و به دلایل اقتصادی، فرهنگی و سیاسی مختلف ناراضی بود. لذا در خرداد 1376 با طبقه جدیدی مواجه ایم که اکنون طبقه ای قدرتمند شده و مرجعیت اجتماعی دارد و به دلایل مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی مختلف ناراضی بود، و خواهان مشارکت درعرصه سیاسی و دسترسی به مطالبات خود است . این طبقه به دنبال یک فرصت برای ورود به عرصه سیاسی است

طبقه متوسط، انتخابات، دوم خرداد، سازندگی، توسعه سیاسی،