صدف ساعی همدانی - کارشناس ارشد مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه شیراز، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت وبرنامه ریزی و توسعه گردشگری
رحمت الله مرزوقی - عضو هیات علمی دانشگاه شیراز

هدف کلی پژوهش، ارزشیابی اثربخشی برنامه درسی راهنمایان گردشگری از دیدگاه فراگیران شهر تهران بود.جامعه آماری تحقیق شاملراهنمایان گردشگری تهران (راهنمایان ایرانگردی_جهانگردی و راهنمایان طبیعت گردی) بود که دردوره های شش ماهه موسساتگردشگری که زیر نظر سازمان میراث فرهنگی وگردشگری تهران برگزار می شود، شرکت کرده اند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفیطبقه ای ساده، 217 نفر، به عنوان نمونه، انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه (اصلاح شده اثربخشی برنامه درسی (کوچک پور، 1389)بود که پس ازمحا سبه روایی وپایایی آن، بین افراد نمونه توز یع و با روش های آماری آزمون تی تست تک نمونه ای وتحلیل واریانس چندمتغیره داده ها مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان داد که میزان اثر بخش میزان اثر بخشی بعد روش تدریس درراهنمایان ایرانگردی جهانگردی پایین تر از حد کفایت مطلوب می باشد، اما از سطح حداقل کفایت قابل قبول بالاتر است.

برنامه درسی، روش تدریس، اثر بخشی، ارزشیابی، گردشگری