بهرنگ اسماعیلی شاد - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد؛ دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد؛ ایران
محبوبه سلیمانپور عمران - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی؛ بجنورد؛ ایران
فرحناز سهیلی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران

تربیت بدنی به عنوان یکی از واحدهای درسی مدارس یکی از پایه های اصلی نظام های آموزش و پرورش هر جامعه ای بوده که به عنوان یک روش تربیتی در جهت متعادل ساختن تکامل یافتن ابعاد وجودی انسان مطرح است و از طریق حرکت ها و فعالیت های بدنی، جریان راست در تمام ابعاد وجودی انسان را تسهیل می کند. امروزه دانش تربیت بدنی و علوم ورزشی، در نظام آموزش و پرورش جهان جایگاه ارزشمند و پر اهمیتی دارد به طوری که در برنامه و دوره های تحصیلی مدارس با فراهم آوردن فرصت های لازم برای دانش آموزان آنها را در زمینه های مختلف رشد جسمی، عاطفی، ذهنی و مهارتی یاری می دهد اما به رغم پیشرفت و توسعه برنامه های آموزش تربیت بدنی، آموزش تربیت بدنی در مدارس ایران کماکان به شیوه های سنتی و به عنوان یک برنامه جنبی تفصیلی انجام می شود. دستیابی به آرمان ها و آموزشی در زمینه تربیت بدنی مدارس به برنامه ریزی آموزشی و درسی دقیق و علمی نیاز دارد در حالی که آموزش تربیت بدنی مدارس ایران عمدتا رویکردی تک بعدی و صحت جسمانی و فعالیت بدنی دارد. در نظریات جدید آموزشی شیوه تدریس باید به گونه ای برنامه ریزی شود که تمام مغز را درگیر سازد آموزش تربیت بدنی سازگار با مغز بدین معنا است که مربی با سه رویکرد بنیادین هوشیاری آرمیده، درگیری فعال و پردازش تاملی باید حرکت، محیط، مهارت و علوم طبیعی و تربیت بدنی را با هم تلفیق کنند و تجارب یادگیری را سازماندهی کنند.

تربیت بدنی، برنامه درسی مبتنی برمغز، هوشیاری آرمیده، درگیری فعال، پردازش تاملی